ระหว่างที่ขงอู่กับเฉินส่วงกำลังเดินทางไปหาไต้เท้าได้ถูกอันธพาลจับตัวไปซ้อมและขโมยเงินไป ทำให้ทั้งสองไม่มีเงิน และไต้เท้าที่ทั้งสองจะไปหาได้ตายไปแล้ว
ไต้เท้าซุนพ่อของซุนไป่หยางมาตรวจครรภ์ของสนมหยู โดยตรวจพบว่าสนมหยูครรภ์ผิดปกติ แต่ไม่ได้รายงานสนมหยู สนมหยูสงสัยจึงไปหาฮองเฮาเพื่อแสดงให้เห็นว่านางแข็งแรงดี แต่ระหว่างนั้นนางเกิดหน้ามืด จึงให้ไปตามซุนไป่หยางมาแทน ซุนไป่หยางรายงานไปตามความจริงว่าครรภ์อยู่ผิดตำแหน่งอาจทำให้อันตรายได้ สนมหยูต้องการให้ซุนไป่หยางช่วยนางและรักษาครรภ์ไว้ ซุนไป่หยางตกลงและไปรายงานต่อฮองเฮาว่าไม่มีอะไรผิดปกติกับครรภ์ของสนมหยู จึงทำให้ถกเถียงกันระหว่างซุนไป่หยางและพ่อ ฮองเฮาจึงให้ซุนไป่หยางเป็นหมอประจำตัวของสนมหยูและคอยดูแลครรภ์ของนาง
ขณะที่ซุนไป่หยางกำลังกลับ พ่อได้เดินมาเตือนแต่ซุนไป่หยางดื้อรั้น ไม่เชื่อฟังพ่อและเดินจากไป
ขงอู่และเฉินส่วงได้ไปหาผู้ที่รับผิดชอบเรื่องบรรณาการเพื่อรายงาน แต่ใต้เท้าท่านนั้นให้คนทั้งสองชดใช้เงินมาในวันพรุ่งนี้
ขงอู่และเฉินส่วงกลับมาที่พักและทานข้าว เจ้าของที่พักเดินมาบริการ ขงอู่จึงให้เจ้าของร้านเตรียมตั้งโต๊ะพนันให้ด้วย พอดีอันธพาลเดินเข้ามาในร้าน ขงอู่จึงเข้าไปหาเรื่องเพื่อให้ถูกไล่ออกจากร้านจะได้ไม่ต้องเสียเงินค่าอาหาร เพราะทั้งสองไม่มีเงิน ขณะที่ทั้งสองถูกไล่ออกมาก็เจอกับซุนไป่หยางพอดี ซุนไป่หยางจึงแนะนำให้ทั้งสองกลับบ้านนอก เพราะเมืองหลวงมีแต่เรื่องวุ่นวายพร้อมทั้งคืนเงินที่เล่นพนันครั้งก่อนแล้วแพ้ให้ แต่ขงอู่ไม่รับเพราะว่าตนไม่ใช่ขอทานและตนไม่มีทางสิ้นไร้ไม้ตอกอย่ามาดูถูก ซุนไป่หยางจึงนำเงินดังกล่าวไปให้กับคนที่หามเกี้ยวมาให้แทน
เฉินส่วงหิวอยากกินหมี่จะเอาเสื้อขงอู่ไปแลกเงินเพื่อกินข้าว ปรากฏว่าแย่งกันจนเสื้อขาดและมีผ้าเช็ดหน้าไหมแอบอยู่ในเสื้อ พอดีผู้ที่รับผิดชองเรื่องบรรณาการตกน้ำขงอู่จึงลงไปช่วย ทั้งสองจึงถูกฝากไปทำงานในวังเพื่อจะได้นำเงินมาชดใช้ ขงอู่คิดว่าตั้งแต่ได้ผ้าเช็ดหน้ามา ดวงก็เริ่มดีขึ้น และสงสัยว่าผ้าเช็ดหน้าผืนนั้นมาจากไหน
วันนี้วันเกิดอันเชี่ยน เสี่ยวลู่จื่อจึงนำของกินมาฉลองวันเกิดให้ ซึ่งปีนี้อันเชี่ยนจะได้อยู่ในวังเป็นปีสุดท้าย เพราะจะได้กลับบ้านนอกแล้ว เสี่ยวลู่จื่อได้ทำผมให้อันเชี่ยนเป็นของขวัญวันเกิด เพราะเสี่ยวลู่จื่อมีฝีมือในการทำผม
ผู้ที่รับผิดชอบเรื่องบรรณาการพาขงอู่และเฉินส่วงไปหาไต้เท้าเฉาเพื่อฝากทำงานนวัง ทั้งสองได้ทำงานซ่อมตำหนักที่เก็บป้ายบรรพาชนของวัง ขงอู่คิดว่าทำงานในวังมีโอกาสที่ดีกว่าไปทำงานข้างนอก แต่เฉินส่วงไม่ได้คิดเช่นนั้น ระหว่างนั้นเองขงอู่ก็ได้ยนเสียงขลุ่ยจึงปีนไปดูวังหลวง
ซุนไป่หยางรักษาครรภ์ของสนมหยูเพื่อให้ครรภ์กลับเข้าตำแหน่งเดิม จากนั้นจึงลาสนมหยู ฉีกงกงจึงชวนซุนไป่หยางไปทานที่บ้านตนและให้ของกำนัลเนื่องจากซุนไป่หยางได้รักษาครรภ์ของสนมหยู สีกงกงต้องการรู้ว่าครรภ์ของสนมหยูเป็นอย่างไรบ้างจึงลองใจซุนไป่หยาง ซึ่งซุนไป่หยางได้แสดงเจตนารมภ์ว่าครรภ์ของสนมหยูปลอดภัยดีโดยการหยบยาเกี่ยวกับการบำรุงครรภ์ ทำให้ฉีกงกงได้รู้ว่าครรภ์ของสนมหยูยังสมบูรณ์ ทำให้ตำแหน่งของสนมหยูยังแข็งแกร่งอยู่
ซุนไป่หยางได้กลับมาที่พักซึ่งเป็นหอนางโลมซึ่งวันนี้เป็นวันครบรอบวันตายของแม่ ซุนไป่หยางได้กลับไปที่บ้านเพื่อกลับไปเคารพป้ายของแม่และได้ทะเลาะกับพ่อ เมียของซุนไป่หยางจึงเข้ามาห้าม ไต้เท้าซุนเตือนซุนไป่หยางเรื่องวิธีการรักษาครรภ์ของสนมหยูซึ่งครรภ์อาจอยู่ไม่ถึงกำหนดคลอด แต่ซุนไป่หยางเชื่อมั่นว่าสามารถรักษาครรภ์ไว้ได้ ไต้เท้าซุนจึงพูดว่าแม่ของซุนไป่หยางคงเสียใจ แต่ซุนไป่หยางกลับบอกว่าพ่อไม่มีสิทธิพูดถึงแม่เพราะว่าพ่อไม่เคยสนใจนางเลย สนใจแต่ขุนนางในวังเท่านั้น พร้อมทั้งกลับออกไป เมียของซุนไป่หยางจึงเข้ามาปลอบและบอกว่าซุนไป่หยางยังไม่ลืมการตายของแม่แต่ไม่คิดเป็นปรปักษ์กับพ่อ ไต้เท้าซุนจึงกล่าวว่าที่เป็นเช่นนี้เพราะว่าเค้ากลับมาไม่ทันที่แม่ของซุนไป่หยางเสียชีวิต พร้อมทั้งเสียใจที่ให้ให้นางมาแต่งงานกลับซุนไป่หยางเพราะซุนไป่หยางต้องการแก้แค้นจึงอยู่แต่หอนางโลม
เหล่าหญิงงามต้องฝึกเดินส้นสูงแต่ด้วยความไม่ชินทำให้อี้หยิงเท้าบวม เอ่อฉุนจึงให้นางกำนัลนำน้ำร้อนมาให้อี้หยิงแต่กลับเกิดการทะเลาะกันกับพวกซู่หลิง และเหยียนฉี เป็นเหตุให้น้าหกใส่เอ่อฉุน อันเชี่ยนเข้ามาเคลียร์ให้ จากนั้นเอ่อฉุนจึงมานวดเท้าให้อี้หยิง อี้หยิงสงสารเอ่อฉุนในขณะที่เอ่อฉุนรู้สึกเป็นหวัดเพราะโดนน้ำหกใส่ ทั้งสองปรึกษากันเรื่องงานเลี้ยงว่าชุดที่ใส่ต้องไม่เด่น สีต้องไม่เหมือนสนมหยูเพราะจะทำให้สนมหยูไม่พอใจ อี้หยิงบอกว่าไม่เป็นไร เพราะนางมีเงินเดี๋ยวก็สืบได้
เอ่อฉุนกลับไปพบกับซู่หลิง และเหยียนฉี นางพูดถึงอี้หยิงว่าอี้หยิงฉลาดที่รู้จักใช้เงินซื้อข่าวแต่ว่านางต้องให้เอ่อฉุนทำให้เพราะว่านางเจ็บขา ดังนั้นนางจะรู้ได้อย่างไรว่าข่าวที่ได้เป็นข่าวจริงหรือเท็จ ระหว่างที่กำลังพูดคุยกันอยู่อันเชี่ยนและนางกำนัลได้มาที่ห้อง เอ่อฉุนจึงรีบไปหลบ อันเชี่ยนได้กลิ่นน้ำมันนวดที่เอ่อฉุนนวดให้อี้หยิงทำให้นางรู้ว่าเอ่อฉุนเป็นพวกเดียวกับทั้งสองคน และรู้ว่าที่พวกนางทะเลาะกันเมื่อตอนเย็นเป็นเพียงการเล่นละครของพวกนาง อันเชี่ยนได้นำเรื่องนี้มาเล่าให้เสี่ยวลู่จื่อฟัง และหวังว่าพวกนางจะไม่ทำให้เกิดเรื่องใหญ่ขึ้น
ในวันงานเลี้ยงที่ฮองเฮาจัดขึ้นได้มีการสืบว่าสนมหยูจะใส่เสื้อสีอะไรทำให้รู้ว่าสนมหยูจะใส่เสื้อสีเหลือง จึงให้เอ่อชุนไปบอกอี้หยิงว่าสนมหยูใส่เสื้อสีม่วง เอ่อชุนแนะนำอี้หยิงว่าให้อี้หยิงใส่สีเหลือง ระหว่างนั้นสนมหยูเปลี่ยนใจจะใส่เสื้อสีน้ำเงินทำให้ต้องมีการแจ้งข่าวใหม่ เอ่อชุนจึงหลอกล่ออี้หยิงจนชุดของนางเปียก เอ่อชุนจึงบอกให้ใส่ชุดของนางซึ่เป็นสีน้ำเงินไปแทนเพราะนางไม่สบายไม่สามารถไปได้ อันเชี่ยนเห็นอี้หยิงใส่ชุดสีน้ำเงินจึงเข้าไปเตือนว่ามีข่าวว่าสนมหยูใส่ชุดสีน้ำเงิน อี้หยิงไม่ควรใส่เสื้อสีนี้ แต่นางไม่เชื่อ เมื่อไปถึงงานปรากฏว่าสนมหยูใส่เสื้อสีแดง เพราะว่านางรู้ว่าฮองเฮาใส่สีแดงเพื่อคานอำนาจกัน เมื่องานเสร็จสิ้นอี้หยิงได้กลับมาต่อว่าอันเชี่ยนว่าอันเชี่ยนต้องการให้นางผิดใจกับเอ่อฉุนจึงพูดใส่ร้ายเอ่อฉุน
อันเชี่ยนกำลังเป่าขลุ่ยอยู่ก็มีนางกำนัลมาหาพร้อมทั้งบอกให้อันเชี่ยนสอนนางเป่าเพราะนางคิดถึงบ้าน ขณะนั้นเองขงอู่ได้ยินจึงเป่าขลุ่ยตอบ