อันเชี่ยนได้เตรียมตัวเจอย่า ซึ่งในวังมีกฎว่านางกำนัลสามารถพบญาติได้ปีละสองครั้ง แต่ปรากฏว่าย่าของนางไม่ได้มาตามนัดทำให้นางเป็นห่วง ระหว่างนั้นนางได้เห็นญาติของซู่ยิงได้มาพบซู่ยิงทำให้เพิ่งทราบว่าซู่ยิงตายแล้ว สร้างความเสียใจแก่ญาติของซู่ยิงมาก
ขงอู่โดนซ้อมเพราะมาถามไต้เท้าเฉาเรื่องเงินที่นำมาให้เค้าแลกกับตำแหน่งหัวหน้า แต่ไต้เท้าเฉากับโกงขงอู่ เฉินส่วงมาปลอบทำให้รู้ว่าขงอู่ขโมยเงินของตนไปด้วยเพื่อเป็นสินบนแก่ไต้เท้าเฉา เฉินส่วงกับขงอู่ทะเลาะกัน
อันเชี่ยนมาที่ตำหนักที่กำลังซ่อมแซม เพื่อนำของเซ่นไหว้มาเซ่นซู่ยิง ขงอู่มาเจออันเชี่ยนจึงปรับทุกข์เรื่องซู่ยิงว่านางไม่สามารถช่วยซู่ยิงได้ และนางต้องก้มหน้ารับชะตากรรม ขงอู่ปฏิเสธและได้นำขลุ่ยของซู่ยิงซ่อนไว้รวมกับป้ายบูชาของบรรพชนฮ่องเต้เพื่อให้เจ้านายกราบไหว้ซู่ยิง
ระหว่างที่ฮองเฮากำลังชื่นชมองค์หยิงน้อย สนมหยูได้มาถวายพระพรฮองเฮา ฮองเฮาได้กล่าวชมองค์หญิงน้อยให้สนมหยูฟัง ฮองเฮาได้นำของบำรุงผิวให้สนมหยู และฮองเฮาได้กล่าวถามเรื่องอี้หยิงแก่สนมหยู
ที่ตำหนักที่อี้หยิงอยู่อันเชี่ยนได้นำยามาให้อี้หยิง อี้หยิงได้กล่าวขอโทษอันเชี่ยนเรื่องที่อันเชี่ยนเคยกล่าวเตือนให้ระวังคนในวังให้ดี อี้หยิงได้ถามถึงเหยียนฉี อันเชี่ยนบอกว่าเหยียนฉีถูกเนรเทศไปเป็นสาวใช้ อี้หยิงได้นำเงินมาให้อันเชี่ยนให้ฝากให้ผู้ที่คุมตัวเหยียนฉี เพื่อให้นางเดินทางอย่างสบาย และอี้หยิงได้วานให้อันเชี่ยนหาของไปให้ซุนไป่หยาง แต่อันเชี่ยนบอกว่าซุนไป่หยางที่ของต่างๆมากมาย อี้หยิงไม่จำเป็นต้องนำของอะไไปให้เค้า
อี้หยิงได้นำขวดยานัตถ์เป็นของขวัญแก่ซุนไป่หยาง แต่ไต้เท้าซนรู้จึงนำของขวัญนั้นไปให้ซุนไป่หยางพร้อมทั้งต่อว่า ซุนไป่หยางนำของขวัญขิ้นนั้นมาคืนแก่อี้หยิง อี้หยิงกล่าวว่าซุนไป่หยางไม่เห็นของขวัญของนางในสายตา ซุนไป่หยางต้องการให้จบเรื่องจึงรับว่าของไม่ได้อยู่ในสายตา อี้หยิงบอกว่าซุนไป่หยางกำลังข่มขู่นางเพราะซุนไป่หยางรู้แต่ไม่รับน้ำใจนาง อี้หยิงเซไปเปิดเสื้อซุนไป่หยางและกล่าวว่านางเห็นไฝกลางอกของซุนไป่หยางนางบอกว่านางอาจบอกคนอื่นว่าซุนไป่หยางล่วงเกิน คิดอกุศลกับนางก็ได้ เฉพาะฉะนั้นห้ามไม่ให้ซุนไป่หยางบอกใคร ซุนไป่หยางรับปากเพราะตนไม่สนจเรื่องของคนอื่นอยู่แล้ว อี้หยิงบอกว่าถ้านางได้ดิบได้ดีนางจะไม่ลืมพระคุณเลย แต่ซุนไป่หยางปฏิเสธว่าในวังมีสาวงามมากมายนางอาจไม่มีวันนั้น อี้หยิงจึงเปิดเสื้อให้ดู เพื่อพิสูจน์ให้เห็นว่านางสวยกว่าหญิงอื่น เมื่อซุนไป่หยางเห็นจึงตกใจ อี้หยิงกล่าวว่ากิริยาของท่านก็แสดงให้เห็นว่านางในสายตาผู้ชายนั้นเป็นอย่างไร
อี้หยิงมาทำดีกับซู่หลิงแล้วเล่าให้ฟังว่าเหยียนฉีตายระหว่างเดินทาง ซู่หลิงตกใจ อี้หยิงกล่าวว่านางอยากเป็นเพื่อนกับซู่หลิง ซู่หลิงบอกว่าอี้หยิงไม่จำเป็นต้องทำดีกับนาง และอย่านำเรื่องเหยียนฉีตายไปเล่าให้เอ่อฉุนฟัง เพราะนางเป็นคนอ่อนไหวง่าย
ซุนไป่หยางนำยามาให้เอ่อฉุน เพราะเอ่อฉุนไม่ได้กินยา ซุนไป่หยางบอกว่านางไม่ควรทำเช่นนี้ เพราะนางเองก็เคยทำดีมาบ้าง และสมควรมีชีวิตอยู่ต่อไป และเหยียนฉีตายระหว่างเดินทางแล้ว ดังนั้นเอ่อฉุนควรมีชีวิตต่อไปถ้าละอายแก่ใจ
กลางดึกเอ่อฉุนกรี๊ดขึ้นมา สาวงามต่างๆพากันตกใจ ซู่หลิงแอบเข้าไปหาเอ่อฉุน เอ่อฉุนเล่าให้ฟังว่าเหยียนฉีได้มาหานาง และตอนนี้เหยียนฉีกำลังอยู่ข้างหลังซู่หลิง เหยียนฉีคงโกรธ เพราะนางตายระหว่างเดินทาง ซู่หลิงปฏิเสธว่าเหยียนฉียังไม่ตาย พร้อมทั้งให้เอ่อฉุนหลับให้สบาย ซู่หลิงกลับมาที่ห้อง อี้หยิงมาหาพร้อมทั้งนำกำยานมาให้เพื่อให้นอนหลับสบาย ซู่หลิงบอกให้นางกลับไปนอนเพราะพรุ่งนี้จะมีการคัดเลือกสาวงามเข้าวัง
ระหว่างที่ซู่หลิงกำลังจะออกไปข้างนอก เห็นห้องของเหยียนฉีเปิดไฟอยู่ นางจึงเปิดเข้าไปพบเอ่อฉุนอยู่ในห้องนั้น เอ่อฉุนเพ้อถึงเหยียนฉีที่ตายไปแล้วว่าสิ่งของต่างๆเหล่านี้เหยียนฉีรักมาก ซู่หลิงว่าเอ่อฉุนว่านางก็มีส่วนที่ทำให้เหยียนฉีเป็นเช่นนี้ ดังนั้นถ้าเอ่อฉุนจะเป็นอยย่างนี้ต่อไปก็ตามใจ
ซู่หลิงให้ขันทีนำจดหมายสนเท่ห์ไปให้เอ้อกงกงเพื่อใส่ร้ายอี้หยิงเกี่ยวกับพัดที่อี้หยิงถือ เมื่อซู่หลิงกลับมา นางกลับเห็นภาพหลอนต่างๆเกี่ยวกับเหยียนฉีในห้องของนาง นางคิดว่าเป็นเพราะกำยานที่อี้หยิงให้มา นางจึงทำลายกำยานนั้น
สนมหยูอ่านจดหมายสนเท่ห์ว่าอี้หยิงกำลังลบหลู่นาง แต่สนมหยูยังไม่ได้จัดการใดๆ
อี้หยิงมาหาซู่หลิง แต่ซู่หลิงต่อว่านางเรื่องกำยานที่ทำให้นางเห็นภาพหลอน อี้หยิงกล่าวว่านางไม่ได้ทำอะไร ซู่หลิงไม่เชื่อ
ระหว่างที่ฮ่องเต้ทรงคัดเลือกสาวงามนั้นอี้หยิงและเอ่อฉุนได้รับคัดเลือก ในขณะที่ซู่หลิงเกิดอาการเพ้อ คลุ้มคลั่งต่อหน้าพระพักตร์ ทำให้โดนจับกุม เอ่อฉุนแอบคิดถึงเหยียนฉี และกล่าวกับตัวเองว่านางได้แก้แค้นให้เหยียนฉีแล้ว
อี้หยิงได้ถูกสนมหยูเรียกไปพบและขอดูพัดของนาง ซึ่งมีข้อความลบหลู่นางอยู่บนพัด อี้หยิงกล่าวว่านางไม่รู้เรื่องเพราะพัดของนางไม่ได้มีคำเหล่านี้ นางไม่รู้ว่าคำเหล่านี้มาได้อย่างไร และขอให้สนมหยูไว้ชีวิตนางด้วย สนมหยูจึงทิ้งพัดไป และประทานพัดอันใหม่ให้แก่อี้หยิง และกล่าวว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับอี้หยิงดังนั้นนางจะไม่เอาเรื่อง และบอกว่านางชอบคนอย่างอี้หยิง
ขันทีคนสนิทของสนมหยูและเป่าฉานสงสัยจึงถามว่าเหตุใดต้องทำดีกับอี้หยิง สนมหยูตอบว่าเพราะนางกำลังแก่ตัว สักวันฮ่องเต้ก็ต้องเบื่อ ดังนั้นสู้เก็บหาสาวๆที่ฮ่องเต้กำลังหลงใหลไว้ใช้แทนนางไม่ดีกว่าหรือ และอี้หยิงคนนี้สวยแต่โง่ ดังนั้นถ้านางสามารถควบคุมอี้หยิงได้ก็จะเป็นผลดี
มารดาของอี้หยิงได้มาเยี่ยมอี้หยิงพร้อมทั้งได้เป็นห่วงและนำเงินก้อนสุดท้ายมาให้อี้หยิงสำหรับใช้ในวัง นางให้สัญญาว่าจะใช้เงินก้อนนี้ให้เกิดประโยชน์ ขันทีได้นำคำสั่งของสนมหยูว่าอนุญาตให้อี้หยิงและมารดาไปวาดภาพที่หอหยูอี้
เหล่าสาวงามที่ถูกคัดเลือกได้พากันอิจฉาอี้หยิงที่ได้รับการปรนนิบัติอย่างดีจากสนมหยู ระหว่างนั้นฉีกงกงได้เข้ามาคำนับและทักทายเหล่าสาวๆ ทำให้เอ่อฉุนรู้ว่าฉีกงกงปลอดภัย เอ่อฉุนได้แอบนัดเจอฉีกงกงและสารภาพว่านางเป็นคนทำให้ซู่หลิงเป็นเช่นนี้ เพราะนางต้องการแก้แค้นให้เหยียนฉี ฉีกงกงไม่ได้ตำหนิอะไร และอย่าให้เอ่อฉุนคิดมากเรื่องนี้ และถ้าจะโทษใครก็ควรจะโทษตนเองมากกว่า
เมื่อฉีกงกงกลับมาบ้านและต่อว่าต้าเหนียงที่ไม่ได้ดูแลทำให้เกิดเรื่องยุ่งยากเหล่านี้ขึ้น ต้าเหนียงขอร้องว่าอย่าต่อว่าเอ่อฉุนเลย ฉีกงกงกล่าวว่าตอนนี้เค้าเหลือเพียงเอ่อฉุนดังนั้นสู้ชมดีกว่าว่า ต้าเหนียงถามถึงเอ่อฉุนว่าเป็นอย่างไร เพราะกังวลว่าเอ่อฉุนจะติดยาเสพติดเนื่องจากนางยังคงขอยาเหล่านั้นจากขันทีคนสนิทของฉีกงกง เพราะนางยังคงไม่ให้อภัยตัวนางเอง
เฉินส่วงเล่นการพนันแต่ขงอู่ขัดขวางจึงทะเลาะกัน ระหว่างนั้นไต้เท้าเฉาเดินทางมาเล่นงานขงอู่ว่ามีคนปล่อยข่าวเกี่ยวกับตนเรื่องการซื้อตำแหน่งและเกิดการทะเลาะกันขึ้น ไต้เท้าเฉาเห็นผ้าเช็ดหน้าไหมที่ขงอู่มีจึงบอกว่าขงอู่ขโมยมาจากในวัง แต่ขงอู่ปฏิเสธจึงโดนลงโทษ ระหว่างนั้นไต้เท้าซุนผ่านมาจึงห้ามไว้และสอบถาม เฉินส่วงบอกว่าผ้าเช็ดหน้านี้ขงอู่เก็บได้ ไต้เท้าเฉาบอกว่าไม่ลงโทษก็ได้ แต่ต้องออกจากวังไป ไต้เท้าซุนช่วยรักษาทั้งสองคน และอ่านข้อความบนผ้าเช็ดหน้าพร้อมทั้งกล่าวว่าคนที่ทำผ้าเช็ดหน้านี้น่าสงสาร