ไพธอนมีชนิดข้อมูลประเภทลำดับให้เลือกใช้ 3 ชนิด ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ที่นำไปใช้ ได้แก่

1. สายอักขระ หรือ สตริง (String)
2. ทูเปิ้ล (Tuple)
3. ลิสต์ (List)

แต่ละชนิดมีข้อดีข้อเสียแตกต่างกันไป สามารถทำมาใช้แทนกันได้ในบางครั้ง แต่สามารถแปลงชนิดได้เมื่อต้องการ

ชนิดข้อมูลประเภทตัวเลขในไพธอนมีหลายชนิดให้ใช้งาน แล้วแต่กรณี แบ่งตามรูปแบบและขนาดของแต่ละชนิดได้ดังต่อไปนี้

1. จำนวนเต็ม (Integer)
2. จำนวนเต็มแบบยาว (Long Integer)
3. จำนวนจริง (Float)
4. จำนวนเชิงซ้อน (Complex)

ความจริงแล้วข้อมูลชนิดตรรกะในไพธอนไม่มีอยู่จริง เพราะไม่จำเป็นต้องมีนั่นเอง ส่งที่ไพธอนมีให้นั้นเป็นเพียงค่าคงที่เพื่อใช้แทนตรรกะ จริง และ เท็จ เท่านั้น ได้แก่

• True - แทนค่าจริง มีค่าเป็น 1
• False - แทนค่าเท็จ มีค่าเป็น 0

ค่าคงที่เหล่านี้มีใช้ในไพธอนรุ่น 2.2.1 ขึ้นไปเท่านั้น ถ้าต้องการให้ใช้ได้กับรุ่นเก่ากว่านี้ต้องใช้ค่า 1 0 หรือประกาศไว้ใช้งานเอง

ไพธอนมีชนิดข้อมูลหลายประเภท แต่ชนิดข้อมูลธรรมดามีเพียง 3 ชนิดเท่านั้น ได้แก่

1. จำนวนเต็ม (Integer)
2. จำนวนจริง (Float)
3. สตริง (String)

และชนิดข้อมูลแบบซับซ้อนอีก 2 ชนิด

1. ลิสต์ (List)
2. ดิกชันนารี (Dictionary)

คำว่าซับซ้อนหมายความว่าข้อมูลเหล่านี้จะประกอบไปด้วยข้อมูลประเภทอื่นอยู่ภายในแล้วแต่การใช้งาน เช่น ลิสต์ของจำนวนเต็ม และดิกชันนารีของสตริง เป็นต้น ลิสต์ในที่นี้หมายถึงอาเรย์ (Array) ในภาษาอื่นนั่นเอง แต่ถ้าแบ่งประเภทใหญ่ๆ จะประกอบด้วย

ก่อนที่จะเริ่มหัดไพธอนเราก็ต้องมีไพธอนประจำกายเสียก่อนครับ สำหรับคนที่มีลินุกส์อยู่ในครอบครองหรือสามารถหามาใช้ได้สามารถข้ามขั้นนี้ไปเลยเลย เพราะลินุกส์ทุกตัวมีไพธอนอยู่แล้ว แต่สำหรับบางคนที่โชคร้ายที่ใช้ FreeBSD ก็ต้องลงไพธอนด้วยครับ เพราะไม่ใช่ของปกติที่มีตั้งแต่ลง รวมไปถึงคนที่ใช้วินโดส์ด้วยเช่นกัน

โปรแกรมแรกที่ทุกคนมักจะเห็น และมักถูกใช้เป็นตัวอย่างของภาษาใดๆ ก็คือ Hello, World! นั่นเอง สาเหตุก็เพราะทุกภาษาควรสามารถติดต่อกับผู้ใช้ไม่ว่าทางใดก็ทางหนึ่ง อย่างน้อยก็ต้องมีการอินพุต และเอาต์พุต สิ่งที่พื้นฐานที่สุดก็คือเอาต์พุตนี่เอง เพราะบางโปรแกรมไม่ต้องรับอินพุตก็ได้