ที่มา: Forward Mail

10 ปีหลังจากสงครามโลกครั้งที่2
ประเทศหนึ่งในยุโรปกำลังประสบปัญหาประชากรลดลง
เนื่องจากการตายของคนในสงครามไปอย่างมาก
ทำให้รัฐบาลนี้ต้องออกกฏหมายฉบับหนึ่งเพื่อให้มีประชากรมาพัฒนาประเทศ
ซึ่งกฏหมายฉบับนี้กำหนดว่า "หากครอบครัวใดอยู่มา 5 ปี ไม่มีบุตร
ทางรัฐจะส่งคนของรัฐบาลไปช่วยทำบุตรให้กับภรรยาครอบครัวนั้น"
นายแฟรงและนางแมรี่ แต่งงานกันมาจะครบ 5 ปีในวันพรุ่งนี้แล้ว
ทั้งคู่ยังไม่มีลูก
ดังนั้น
จึงถึงกำหนดที่ทางรัฐบาลจะส่งคนของทางการมาช่วยทำลูกให้กับครอบครัวนี้
วันต่อมานายแฟรงสามีรู้สึกไม่ค่อยดีกับเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นกับภรรยาของตน
ในวันพรุ่งนี้และเป็นห่วงภรรยา เขาจูบภรรยาก่อนไปทำงานและบอกนางว่า
"วันนี้ตนของทางการก็จะมาแล้ว ระวังตัวด้วยนะผมเป็นห่วงคุณ"
หลังจากแฟรงค์ไปได้ไม่นานนางแมรีก็เข้าไปเปลี่ยนเสื้อ
เป็นชุดนอนแสนสวยบางใสแจ๋ว เธอแต่งหน้าทำผม ฉีดน้ำหอมเสียฟุ้งไปทั้งตัว

ในตอนนั้นช่างถ่ายภาพผู้ชำนาญในการถ่ายรูปเด็กกำลังหาลูกค้า
เดินมากดกริ่งที่บ้านนางแมรี่ กริ๊งๆๆๆ!!! เมื่อเสียงกริ่งดังขึ้น
เธอจึงวิ่งไปเปิดประตูก็พบช่างถ่ายรูป "เอ่อ..เอ่อ..อ่า สวัสดี ค่ะ"
"เอ..ที่บ้านนี้มีเด็กหรือเปล่าครับ คือว่าผมเป็น.."
"ไม่จำเป็นต้องอธิบายก็ได้ค่ะ สามีดิฉันบอกแล้วว่าวันนี้คุณจะแวะมา"

ชายแปลกหน้าถึงกับงง แต่ด้วยความอยากได้ลูกค้าจึงพูดต่อไปว่า
"ผมเชี่ยวชาญในเรื่องเด็กๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งฝาแฝด"
"เหรอคะ สามีดิฉันก็ว่าอย่างเดียวกัน เข้าไปในบ้านก่อนสิคะ"
"ถ้างั้นสามีคุณคงจะบอกคุณด้วยว่า?."
"ค่ะ..ค่ะ เราตกลงกันแล้วว่าวิธีนี้คงจะดีที่สุดสำหรับเรา รับได้ค่ะ"
"ดีมาก เราจะเริ่มต้นกันเลยดีไหม"

นางแมรีหน้าแดงขึ้นมาทันทีพร้อมกับเอ่ยขึ้นมาว่า
"เอ่อ..เริ่มตอนนี้เลยเหรอคะ แล้วจะเริ่มยังไงตรงไหนดีคะ"
"ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผมเองคุณนาย ผมขอแนะนำว่าใน อ่างอาบน้ำก่อน
แล้วค่อยย้ายมาที่โซฟา หลังจากนั้นก็พื้นห้อง เป็นไงครับ"
"อ่างอาบน้ำ โซฟา พื้นห้อง ?โอ้ เขาทำกันอย่างนี้เองเหรอมิน่า เราถึงไม่มี
เอ่อ..อ่า?"
"เอาล่ะครับ คุณนายที่น่ารัก
แม้ว่าคนที่ฝีมือดีที่สุดในพวกเราก็ไม่สามารถรับประกันได้ว่ามันจะออกมาดี
ทุก ๆ ครั้ง แต่ใน 6 ครั้งจะมีออกมาดีครั้งหนึ่งแน่ ๆ
สำหรับผมแล้วที่ผมทำได้ออกมาดีที่สุดมักจะเป็นในอ่างอาบน้ำ"
"ขอประทานโทษเถอะค่ะ ในอ่างอาบน้ำดูมันเหมือนกับว่า
จะไม่ค่อยเป็นทางการเท่าใดนัก"
"ถูกแล้วครับ งานของผมเนี่ยทำกันลวก ๆ เร่ง ๆ รีบ ๆ ไม่ได้"

ว่าแล้วก็ไปหยิบอัลบัมอวดรูปเด็กๆซึ่งเป็นผลงานการถ่ายภาพของเขาให้นางแมรีดู
"ดูเด็กคนนี้ซิ เป็นผลลงานที่ดีมากของผม ผมต้องทำงาน อย่างหนักเป็นเวลา 4
ชั่วโมงกว่าจะได้ผลงานแบบนี้ น่ารักไม๊ล่ะ"
"น่ารักมากค่ะ"
"แต่สำหรับงานบางงานนั้นยุ่งยากไม่ใช่น้อย เห็นเด็กคนนี้ไหม
ผมต้องทำงานขณะที่อยู่บนหลังคารถเมล์ประจำทาง"
"บนรถประจำทางโอ้!ตายแล้ว"
"ว่าไปแล้วมันไม่ยากเลยสำหนับคนที่เชี่ยวชาญ งานของผม ให้ความสุขมาก
ผมใช่เวลานานหลายปีฝึกแล้วฝึกอีกจนผมคิดว่าเทคนิคการทำงานของผมนั้นล้ำหน้า
คนอื่นทั้ง
ดูเด็กในอัลบัมคนนี้ซิ
เป็นผลงานที่ได้มาจากการทำงานในห้างสรรพสินค้าในตอนบ่ายวันหนึ่ง"
"ไม่น่าเชื่อเลย" (ตอนนี้เธอทำท่าจะเป็นลม)
"และนี่คือรูปเด็กฝาแฝดที่สวยและน่ารักที่สุดในเมืองนี้
ลูกแฝดคู่นี้สวยมากแม้ว่าแม่ของพวก ?เอ่อ..อ่า
ไม่ค่อยจะให้ความร่วมมือสักเท่าใดนัก
เราไปทำงานกันที่สวนสาธารณะกลางเมืองเป็นงานที่ยากที่สุดเท่าที่เคย
ผู้คนมามุงดูเราเป็นร้อยคน เบียดเสียดจะเหยียบกันตายให้ได้"
"เป็นร้อยคนเชียวเหรอคะ โอ้..ตาย แล้วเธอยอมเหรอคะ"
"ตอนแรกก็ไม่ครับ ผมต้องใช้เวลากว่า 3 ชม.กว่าจะเสร็จได้
ต้องขอตำรวจ2นายมาช่วยผม ความจริงผมน่าที่จะจัดการให้ ได้หลาย ๆ ท่า
แต่มันมืดค่ำเสียก่อน ยิ่งกว่านั้นพวกกระรอก มันแอบมาแทะอุปกรณ์ของผมด้วย
ผมเลยต้องเลิกแค่นั้น ว่าไงครับคุณนาย คุณพร้อมหรือยัง
ถ้าพร้อมแล้วผมจะได้ตั้งขาหยั่ง แล้วเราก็มาเริ่มลงมือทำงานกัน"
"ต้องใช้ด้วยเหรอคะ" (เริ่มหน้าซีด)
"ครับ ขาหยั่งเพื่อช่วย อุปกรณ์ของผม
มันหนักเกินกว่าที่ผมจะถือมันเอาไว้ได้ด้วยมือนาน ๆ
คุณนาย! คุณนาย คุณนาย! อ้าวเป็นลมไปซะแล้ว
แล้วนี่ลูกของคุณที่จะถ่ายรูปอยู่ไหนละ คุณนาย ๆๆๆๆ"