วันนี้มีเรื่องจะมาเล่าอยู่ 3 เรื่อง แบ่งได้เป็น เรื่องร้าย เรื่องร้ายกว่า และเรื่องดี เรื่องทั้งหมดนี้เป็นเรื่องของผมเอง ส่วนตัวมากๆ เริ่มที่ละเรื่องตามลำดับ

เรื่องร้าย

เมื่อตอนหัวค่ำเจอ ตะขาบ ตัวเป็นๆ ในห้องนอน เอ่อ ต้องใช้คำว่าสะดุ้งโหยง กระโดดออกไปนอกห้องแทบไม่ทัน จะวิ่งไปหยิบอาวุธยุทโธปกรณ์ก็กลัวมันจะหนีหายจนหาไม่เจอ ก็เลยต้องยืนมองจากระยะไกลแล้วตะโกนให้คนอื่นไปอะไรมาจัดการมัน รอซักพักก็ได้ไม้หน้าสาม พลั่วแบน และค้อน ลืมบอกไปว่าห้ามทำรุนแรงกับพื้นห้องนอน เพราะมันเป็นกระเบื้อง แตกไปจะไม่คุ้ม ตอนจัดการก็เลยต้องเพิ่มความระมัดระวังเข้าไปอีกหลายส่วน สรุปรวบยอดได้ว่า

1. ใช้ไม้หน้าสามกดกลางตัวมันไว้ไม่ให้วิ่งหนี
2. บดขยี้ไม้หน้าสามไปมา
3. เอาพลั่วสอดเข้าไปใต้ส่วนลำตัวท่อนบน
4. ทุบหัวและตัวท่อนบนด้วยค้อน
5. ย้ายพลั่วมาด้านหางแล้วทุบด้วยค้อน

ผมว่ามันควรจะตาย แต่มันก็ยังไม่ตาย แค่มันไม่ได้เดินไปไหน แต่ขาที่เหลือยังคงขยับจนถึงบัดนี้ แม้ว่าจะผ่านไปกว่า 4 ชั่วโมงแล้วก็ตาม

เรื่องร้ายกว่า

เจอในห้องนอนผมยังไม่เครียดเท่ากับที่พบว่ามันอยู่ใต้ผ้าปูที่นอนที่ผมกำลังนั่งทับอยู่ ต้องบอกก่อนว่าผมไม่ได้นอนเตียง ผมนอนบนผ้าหนาๆ ที่ปูบนพื้นกระเบื้อง กะว่าจะฝึกนอนบนเตียงหยกเย็น แต่ยังหาหยกเย็นไม่ได้ เลยใช้กระเบื้องเขียวๆ ในห้องแอร์แทนไปก่อน กำลังภายในก็ยังไม่แก่กล้าพอจะนอนกระเบื้องในห้องแอร์เลยต้องหาผ้ามาปูเพิ่มความอบอุ่น แล็บท็อปก็วางไว้บนโต๊ะญี่ปุ่นเตี้ยๆ เวลาใช้ก็เลยนั่งกับผ้ารองนอน แล้วก็เล่นได้เรื่อยๆ เบื่อก็เอนตัวลงนอน สบายสุดๆ

เมื่อตอนหัวค่ำผมก็นั่งอ่านเว็บไปเรื่อยๆ พร้อมกับดู The Lord of The Ring : The Two Towers รำลึกความหลังไปด้วย อยู่ๆ ก็รู้สึกจั๊กจี๋ที่ก้นเหมือนมีอะไรขยับที่พื้น เลยขยับนิดนึงเพื่อก้มลงดู ไม่เจออะไร ก็กลับมานั่งท่าเดิม ที่เดิม อาการเดิมก็กลับมา เริ่มรู้สึกแปลกๆ มันต้องมีอะไรใต้ผ้าแน่ๆ ในใจตอนนั้นคิดว่าเป็นกิ้งกือ แต่เพื่อความแน่ใจก็เอามือมาคลำก่อน เอ๊ะ มันนูนตัวยาวๆ ต้องเป็นกิ้งกือแน่ๆ ดูเหมือนมันก็เริ่มรู้ตัวแล้วด้วย เพราะมันพยายามจะหนีมือ ผมก็ตะโกนทันที "มีผู้บุกรุก" ในใจคิดว่าเป็นกิ้งกือแน่นอน ภรรยาแสนดีนั่งเขียนโปรแกรมห่างไปเมตรนึงก็หันมาบอกว่าจัดการมันซิ เอาให้ตายนะ ผมก็ยังสองจิตสองใจ ไม่อยากฆ่ากิ้งกือ น่าสงสาร แต่เมื่อโดนสั่งก็ต้องทำตาม คว้าขวดมาโนบุข้างตัวขึ้นมาทุบไม่ยั้ง ทุบอยู่นาทีนึง ก็คิดว่าถึงเวลาดูผลงาน ไอ้ตอนเปิดดูผลงานเนี่ยผมอยู่ห่างจากจุดทุบประมาณซัก 6 นิ้ว ห่างจากขอบผ้าแค่ 12 นิ้ว เลยเอื้อมมือไปจับมุมผ้าแล้วเปิด แล้วมันก็วิ่งออกมา! ผมตกใจจนตัวลอยถอยห่างออกไปหนึ่งเมตรและกระโดดออกจากห้องภายใน 2 วินาทีเท่านั้น

เรื่องดี

เรื่องดีที่สุดของวันนี้ก็คือ ผมและครอบครัวรอดมาได้โดยไม่ได้รับความเจ็บปวดใดๆ และตอนนี้ตะขาบตัวนั้นก็คงไม่สามารถจะมาป้วนเปี้ยนในห้องนอนได้อีกซักพักใหญ่ เพราะตอนนี้สภาพมันก็เป็นดังภาพ

ตอนนี้มีปัญหาโผล่ขึ้นมาในหัวหลายข้อ

1. มันมาจากไหน
2. มันมาทำไม
3. คราวหน้าจะรอดมั๊ย
4. ทำไงดีหว่า

Tags: centipede