เห็นแว๊บๆ ตั้งแต่เมื่อวานก่อนนอนตอนดึกๆ ว่ามีอยู่ 2 คนเขียนด้วยหัวข้อเหมือนกัน Blog Tag ทำให้เอะใจอ่านผ่านๆ ก็พบว่าเป็น Chain Blog หรือบล็อกลูกโซ่ โดยที่คนเขียนต้องบอกสิ่งที่เกี่ยวกับตัวเอง 5 อย่างและส่งต่อให้คน 5 คน ปัญหาคือผมยังไม่ค่อยเข้าใจในกติกาเท่าไหร่ ส่งซ้ำได้รึเปล่าก็ไม่รู้ ถ้าไปอยู่คนท้ายๆ คงจะแย่ไม่น้อย แล้วก็ไม่รู้อีกว่าถ้าหาคนส่งต่อได้ไม่ครบ 5 คนจะต้องออกไปเต้นบนเวทีรึเปล่า เพื่อให้ชีวิตง่ายเข้าก็เลยภาวนาว่าขอให้อยู่อันดับต้นๆ จะเริ่มสายใหม่เลยก็กระไรอยู่ ลองมาดูกันก่อนว่าใครเป็นเสือปืนไว Wiennat (2007-01-03T11:02:06) keng (2007-01-04T00:56:39) mk (2007-01-04T11:12:43) และ plynoi (2007-01-04T14:14:25)

1. sugree มาจากชื่อจริง หลังจากที่เคยใช้ชื่อเล่น xgie มาพักนึง ตอนแรกพยายามจะใช้ชื่อ gie แต่มันคงโหลมากเกินไป ไปที่ไหนก็มีแต่คนเอาไปแล้ว นึกอะไรไม่ออกก็ใส่ x ข้างหน้า ผลออกมาไม่ซ้ำก็ใช้มาซักพัก พอเจอ Python แล้วเกิดอาการปิ๊งตัดสินใจเปลี่ยนมาเป็น pygie อยู่พักใหญ่ วันดีคืนดีพบว่ามันดูไม่เป็นทางการ และไม่มีเหตุผลจะต้องปิดบังตัวเอง เลยตัดสินใจกลับมาใช้ชื่อจริงล้วนๆ ดีกว่า เพราะความจริงก็คือชื่อเล่นแท้ๆ มันคือ โต้ง ชื่อ กี้ เป็นเพียงชื่อเพื่อนตั้ง ตอนช่วงม.ปลาย เพราะตอนนั้น เค้าแอบจับผมกี้ด้วย เลยติดร่างแหโดนเปลี่ยนชื่อซะตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
2. หัดเขียนโปรแกรมครั้งแรกไม่แน่ใจว่าเป็น logo หรือว่า basic แต่จำได้แม่นว่า Apple II มันทำให้แขนของเด็กตัวเล็กๆ อย่างผมชาไปพักใหญ่ และเวลาเข้าห้องคอมที่ให้ถอดรองเท้าต้องยกขาให้ไม่แตะพื้นจึงจะปลอดภัย หลังจากนั้นหลายปีก็เปลี่ยนชีวิตกับมาเป็น Pascal C Assembly Perl Tcl/Tk C++ Java Python C# และ PHP ตามลำดับ ไม่ว่าจะผ่านมานานแค่ไหน Python ก็ยังเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดสำหรับผมเสมอ
3. คอมพิวเตอร์เครื่องแรกที่ได้แตะคือ Apple II หลังจากนั้นก็ได้แตะมาเรื่อยๆ ไม่ขาดสาย ไม่เว้นแม้แต่ Indigo 2 ตัวเขียว ยูนิกซ์ตัวแรกที่ใช้คือ Solaris ถัดมาเป็น Linux ที่ต้องลงด้วยแผ่นดิสก์ 3.5 นิ้วมากกว่า 10 แผ่น แล้วยังต้องลุ้นว่าแผ่นไม่พัง ถ้าพังก็กลับไปใช้ rawrite อีกรอบ ย้อนเวลาไปตั้งแต่ตอนโน้นถึงตอนนี้ Linux เป็นสิ่งที่อยู่ด้วยกันมานานแสนนาน
4. ใครๆ ก็มักเข้าใจผิดว่าเรียนเก่ง แต่จริงๆ แล้วแทบเอาตัวไม่รอด จะฮึดสู้เฉพาะตอนจำเป็น เช่นตอนอยู่ม.ต้น มีข่าวลือว่าถ้าเกรดเฉลี่ยไม่ถึง 3 จะไม่ได้ขึ้นม.ปลาย ด้วยความที่ขี้เกียจหาที่เรียนใหม่ เลยขยันขึ้นมาทันตาเห็น หรือตอนอยู่มหาวิทยาลัยปี 1 ได้คะแนนวิชาเศรษฐศาสตร์แค่ 10% ตอนกลางเทอม หลังจากนั้นมาก็ขยันฮึดเพราะกลัวจะได้ F มาประดับตั้งแต่เทอมแรก
5. นวัตกรรมที่คิดว่าลึกลับและน่าพิศวงที่สุดของอินเทอร์เน็ตคือ IRC ทำได้ทุกอย่างตั้งแต่ดีที่สุด และชั่วที่สุด ทุกอย่างเกิดใน IRC สาเหตุที่ทำให้อยากเขียนโปรแกรมมีไม่กี่ข้อ หนึ่งในนั้นก็คือเห็นคนอื่นทำแล้วทนไม่ได้อยากรู้ว่าทำยังไง สุดท้ายก็ต้องเขียนโปรแกรม โปรแกรมแรกที่เป็นแรงบรรดาลใจคือ Norton Utilities ไม่ได้สนว่าข้างในทำงานยังไง แต่อยากเขียนโปรแกรมที่มีหน้าตาแบบนั้นมากกว่า ผลของความอยากรู้อยากเห็นครั้งนั้นทำให้เด็กม.3 ต้องหัด Pascal C Assembly เข้าห้องสมุดทุกพัก เช้า สาย กลางวัน บ่าย เย็น เป็นเวลาปีครึ่ง ผ่านไปแป๊ปเดียวก็ได้เจอกับอินเทอร์เน็ตแล้วหันมาเขียนโปรแกรมบนเน็ตเวิร์คแทน ทั้งนี้เพื่อ โหลดภาพจากเว็บแบบอัตโนมัติ โหลดไฟล์จาก IRC แบบอัตโนมัติ (เกริ่นซะยาว) และล่าสุดโหลดไฟล์จาก BitTorrent แบบอัตโนมัติ

ระยะทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์คน ผ่านมาสิบกว่าปีผมก็ยังคงเขียนโปรแกรมเดิมเพียงแต่เปลี่ยนรูปแบบและโปรโตคอลเท่านั้น

คนถัดๆ ไป...ลำบากใจ ไม่ค่อยรู้จักใคร คงต้องเอาจากรายการที่อ่านๆ อยู่ทุกวัน อ.จิตรทัศน์, pphetra, lew, veer และ suksit

Tags: blog tag