howforge.com

ที่มา: Forward Mail

10 ปีหลังจากสงครามโลกครั้งที่2
ประเทศหนึ่งในยุโรปกำลังประสบปัญหาประชากรลดลง
เนื่องจากการตายของคนในสงครามไปอย่างมาก
ทำให้รัฐบาลนี้ต้องออกกฏหมายฉบับหนึ่งเพื่อให้มีประชากรมาพัฒนาประเทศ
ซึ่งกฏหมายฉบับนี้กำหนดว่า "หากครอบครัวใดอยู่มา 5 ปี ไม่มีบุตร
ทางรัฐจะส่งคนของรัฐบาลไปช่วยทำบุตรให้กับภรรยาครอบครัวนั้น"
นายแฟรงและนางแมรี่ แต่งงานกันมาจะครบ 5 ปีในวันพรุ่งนี้แล้ว
ทั้งคู่ยังไม่มีลูก
ดังนั้น
จึงถึงกำหนดที่ทางรัฐบาลจะส่งคนของทางการมาช่วยทำลูกให้กับครอบครัวนี้
วันต่อมานายแฟรงสามีรู้สึกไม่ค่อยดีกับเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นกับภรรยาของตน
ในวันพรุ่งนี้และเป็นห่วงภรรยา เขาจูบภรรยาก่อนไปทำงานและบอกนางว่า
"วันนี้ตนของทางการก็จะมาแล้ว ระวังตัวด้วยนะผมเป็นห่วงคุณ"
หลังจากแฟรงค์ไปได้ไม่นานนางแมรีก็เข้าไปเปลี่ยนเสื้อ
เป็นชุดนอนแสนสวยบางใสแจ๋ว เธอแต่งหน้าทำผม ฉีดน้ำหอมเสียฟุ้งไปทั้งตัว

ในตอนนั้นช่างถ่ายภาพผู้ชำนาญในการถ่ายรูปเด็กกำลังหาลูกค้า
เดินมากดกริ่งที่บ้านนางแมรี่ กริ๊งๆๆๆ!!! เมื่อเสียงกริ่งดังขึ้น
เธอจึงวิ่งไปเปิดประตูก็พบช่างถ่ายรูป "เอ่อ..เอ่อ..อ่า สวัสดี ค่ะ"
"เอ..ที่บ้านนี้มีเด็กหรือเปล่าครับ คือว่าผมเป็น.."
"ไม่จำเป็นต้องอธิบายก็ได้ค่ะ สามีดิฉันบอกแล้วว่าวันนี้คุณจะแวะมา"

ชายแปลกหน้าถึงกับงง แต่ด้วยความอยากได้ลูกค้าจึงพูดต่อไปว่า
"ผมเชี่ยวชาญในเรื่องเด็กๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งฝาแฝด"
"เหรอคะ สามีดิฉันก็ว่าอย่างเดียวกัน เข้าไปในบ้านก่อนสิคะ"
"ถ้างั้นสามีคุณคงจะบอกคุณด้วยว่า?."
"ค่ะ..ค่ะ เราตกลงกันแล้วว่าวิธีนี้คงจะดีที่สุดสำหรับเรา รับได้ค่ะ"
"ดีมาก เราจะเริ่มต้นกันเลยดีไหม"

นางแมรีหน้าแดงขึ้นมาทันทีพร้อมกับเอ่ยขึ้นมาว่า
"เอ่อ..เริ่มตอนนี้เลยเหรอคะ แล้วจะเริ่มยังไงตรงไหนดีคะ"
"ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผมเองคุณนาย ผมขอแนะนำว่าใน อ่างอาบน้ำก่อน
แล้วค่อยย้ายมาที่โซฟา หลังจากนั้นก็พื้นห้อง เป็นไงครับ"
"อ่างอาบน้ำ โซฟา พื้นห้อง ?โอ้ เขาทำกันอย่างนี้เองเหรอมิน่า เราถึงไม่มี
เอ่อ..อ่า?"
"เอาล่ะครับ คุณนายที่น่ารัก
แม้ว่าคนที่ฝีมือดีที่สุดในพวกเราก็ไม่สามารถรับประกันได้ว่ามันจะออกมาดี
ทุก ๆ ครั้ง แต่ใน 6 ครั้งจะมีออกมาดีครั้งหนึ่งแน่ ๆ
สำหรับผมแล้วที่ผมทำได้ออกมาดีที่สุดมักจะเป็นในอ่างอาบน้ำ"
"ขอประทานโทษเถอะค่ะ ในอ่างอาบน้ำดูมันเหมือนกับว่า
จะไม่ค่อยเป็นทางการเท่าใดนัก"
"ถูกแล้วครับ งานของผมเนี่ยทำกันลวก ๆ เร่ง ๆ รีบ ๆ ไม่ได้"

ว่าแล้วก็ไปหยิบอัลบัมอวดรูปเด็กๆซึ่งเป็นผลงานการถ่ายภาพของเขาให้นางแมรีดู
"ดูเด็กคนนี้ซิ เป็นผลลงานที่ดีมากของผม ผมต้องทำงาน อย่างหนักเป็นเวลา 4
ชั่วโมงกว่าจะได้ผลงานแบบนี้ น่ารักไม๊ล่ะ"
"น่ารักมากค่ะ"
"แต่สำหรับงานบางงานนั้นยุ่งยากไม่ใช่น้อย เห็นเด็กคนนี้ไหม
ผมต้องทำงานขณะที่อยู่บนหลังคารถเมล์ประจำทาง"
"บนรถประจำทางโอ้!ตายแล้ว"
"ว่าไปแล้วมันไม่ยากเลยสำหนับคนที่เชี่ยวชาญ งานของผม ให้ความสุขมาก
ผมใช่เวลานานหลายปีฝึกแล้วฝึกอีกจนผมคิดว่าเทคนิคการทำงานของผมนั้นล้ำหน้า
คนอื่นทั้ง
ดูเด็กในอัลบัมคนนี้ซิ
เป็นผลงานที่ได้มาจากการทำงานในห้างสรรพสินค้าในตอนบ่ายวันหนึ่ง"
"ไม่น่าเชื่อเลย" (ตอนนี้เธอทำท่าจะเป็นลม)
"และนี่คือรูปเด็กฝาแฝดที่สวยและน่ารักที่สุดในเมืองนี้
ลูกแฝดคู่นี้สวยมากแม้ว่าแม่ของพวก ?เอ่อ..อ่า
ไม่ค่อยจะให้ความร่วมมือสักเท่าใดนัก
เราไปทำงานกันที่สวนสาธารณะกลางเมืองเป็นงานที่ยากที่สุดเท่าที่เคย
ผู้คนมามุงดูเราเป็นร้อยคน เบียดเสียดจะเหยียบกันตายให้ได้"
"เป็นร้อยคนเชียวเหรอคะ โอ้..ตาย แล้วเธอยอมเหรอคะ"
"ตอนแรกก็ไม่ครับ ผมต้องใช้เวลากว่า 3 ชม.กว่าจะเสร็จได้
ต้องขอตำรวจ2นายมาช่วยผม ความจริงผมน่าที่จะจัดการให้ ได้หลาย ๆ ท่า
แต่มันมืดค่ำเสียก่อน ยิ่งกว่านั้นพวกกระรอก มันแอบมาแทะอุปกรณ์ของผมด้วย
ผมเลยต้องเลิกแค่นั้น ว่าไงครับคุณนาย คุณพร้อมหรือยัง
ถ้าพร้อมแล้วผมจะได้ตั้งขาหยั่ง แล้วเราก็มาเริ่มลงมือทำงานกัน"
"ต้องใช้ด้วยเหรอคะ" (เริ่มหน้าซีด)
"ครับ ขาหยั่งเพื่อช่วย อุปกรณ์ของผม
มันหนักเกินกว่าที่ผมจะถือมันเอาไว้ได้ด้วยมือนาน ๆ
คุณนาย! คุณนาย คุณนาย! อ้าวเป็นลมไปซะแล้ว
แล้วนี่ลูกของคุณที่จะถ่ายรูปอยู่ไหนละ คุณนาย ๆๆๆๆ"

โปรแกรมแรกที่ทุกคนมักจะเห็น และมักถูกใช้เป็นตัวอย่างของภาษาใดๆ ก็คือ Hello, World! นั่นเอง สาเหตุก็เพราะทุกภาษาควรสามารถติดต่อกับผู้ใช้ไม่ว่าทางใดก็ทางหนึ่ง อย่างน้อยก็ต้องมีการอินพุต และเอาต์พุต สิ่งที่พื้นฐานที่สุดก็คือเอาต์พุตนี่เอง เพราะบางโปรแกรมไม่ต้องรับอินพุตก็ได้

If you noticed something weird at howforge.com, 404 file not found was missing. Instead, it was replaced by 403 access denied. The cause of this problem is exactly adsense.module. Let me show you something.

function adsense_menu($may_cache) { 
  $items = array();
 
  if ($may_cache) {
    $items[] = array(
      ’path’     => ’’,
      ’callback’ => ’’,
      ’title’    => ’’,
      ’access’   => user_access(’hide adsense’),
      ’type’     => MENU_CALLBACK,
      ’weight’   => 0);
   }
   return $items;
}

This menu hooking is totally incorrect. The empty path makes all page not found errors replaced by access denied errors. To fix this problem, I simply commented this function out. The patch is as below and also submitted at drupal.org.

ที่มา: Forward Mail

1. เธอไม่ต้องใช้กบเหลาดินสอหรอกนะ
   เพราะคำพูดและหน้าตาของเธอแหลมพอที่จะแทงให้ใจฉันอ่อนยวบแล้ว
2. อยากมี พาวเวอร์พอยต์
   จะได้พรีเซ้นความรักของฉันที่มีต่อเธอได้
3. ตายแล้ว เธอรู้ไหม
   เธอทำให้ขยะล้นโลกนะ...............เพราะหัวใจใช้แล้วของฉันที่เธอไม่ต้องการมันแล้วไม่สามารถรีไซเคิลได้

ที่มา: Forward Mail

แปลกมั๊ย..ใคร ๆ ก็คิดว่าเวลากับนาฬิกาเป็นสิ่งที่คู่กันเสมอ

จริง ๆ แล้ว มันไม่ได้เป็นอย่างนั้นซักหน่อย


เวลา... เดินไปข้างหน้า

นาฬิกา.. เดินอยู่ที่เก่า


เวลา.. เราไม่อาจย้อนกลับ

นาฬิกา.. เราหมุนย้อนมันได้


เวลา.. เมื่อสูญเสียไปแล้วไม่อาจเรียกร้องคืน

นาฬิกา.. เสียก็ซ่อม หรือซื้อใหม่ได้


เวลา.. ได้มาฟรีๆ ไม่ต้องแลกกับอะไร

นาฬิกา.. ยิ่งสวยยิ่งแพง ใช้เงินซื้อมันมาทั้งนั้น


แล้วอย่างนี้ มันจะคู่กันได้ยังไง ในเมื่อมันแตกต่างกันเหลือเกิน


แต่ถามหน่อย.. ถ้าไม่มีนาฬิกา จะรู้เวลามั๊ย

หรือถ้ามีแต่นาฬิกา แต่ไม่รู้จักเวลา จะมีประโยชน์อะไร


ถึง 2 สิ่งจะแตกต่างกัน แต่ถ้ามันจะคู่กันแล้ว

ย่อมมีจุดร่วมกันเสมอ เพียงแต่จะมองเห็นมันรึป่าว?


เวลากับนาฬิกา ก็เหมือนฉันกับเขา

ฉันกับเขา.. อาจไม่มีอะไรเหมือนกัน

ฉันกับเขา.. มีความคิด และวิถีชีวิตที่ต่างกัน

ฉันกับเขา.. อาจเดินกันคนละเส้นทาง

ฉันกับเขา.. อาจมีความฝันที่ห่างไกลกัน


ฉัน.. อาจเหมือนกับเวลา ที่ชอบเดินไปข้างหน้า

หาสิ่งใหม่ๆ ที่ท้าทาย โดยทิ้งหลายสิ่งไว้ข้างหลัง

เขา.. อาจเหมือนกับนาฬิกา ที่ยังเป็นแบบเดิมๆ

ใช้ชีวิตและทำหน้าที่ไปเรื่อยๆ ในมุมเก่าๆ


ฉันอาจไม่พบกับเขาเลย ถ้าฉันยังดึงดันจะมองแต่ข้างหน้า

ฉันอาจไม่พบกับเขาเลย ถ้าฉันไม่มองไปข้างหลัง

เขายังไม่เห็นฉัน เพราะเขายังอยู่แบบเดิม ๆ

เขายังไม่เห็นฉัน เพราะเขายังก้มหน้าก้มตาทำหน้าที่ของเขาไป


แต่ฉันยังเฝ้ามอง เฝ้ารอ …

ความแตกต่าง อาจสร้างกำแพงบังเขาไว้

แต่ฉันยังเชื่อมั่น ว่าซักวัน สิ่งนั้นน่ะแหละ

ที่จะเชื่อมโยงใจเราเข้าหากัน


ความแตกต่าง จะเติมเต็มส่วนที่เราขาดหาย

และสุดท้าย ก็จะเหลือเพียงแค่คำว่า.. กันและกัน

เหมือนกับเวลาและนาฬิกา ที่ยังคู่กันเสมอมา และตลอดไป