เหล่งหูชง เป็นตัวเอกที่เกือบจะเป็นพวกเสเพล ชอบกินเหล้าเป็นชีวิตจิตใจ ฉลาด ไม่ยึดติดอยู่กับกรอบที่คนอื่นตีไว้ อยากทำอะไรก็ทำ เสียอย่างเดียวที่เคารพและเชื่อฟังอาจารย์เป็นที่สุด ไม่เคยแม้แต่จินตนาการว่าอาจารย์ของตนเองจะเป็นคนไม่ดีไปได้ นอกจากนี้ยังเป็นตัวเอกที่ไม่มีการเติบโตตั้งแต่เด็ก ปกติตัวเอกในนิยายของกิมย้งมักจะต้องเริ่มมาตั้งแต่เกิด หรือไม่ก็เด็ก แล้วค่อยๆ เรียนรู้มาเรื่อยๆ ผ่านประสบการณ์แปลกๆ มากมาย แต่เหล่งหูชงไม่เป็นเช่นนั้น เริ่มมาก็เป็นศิษย์คนโตของ สำนักฮั้วซัว ซะแล้ว วิทยายุทธ์ก็ไม่ขี้เหร่ นับว่าไปวัดไปวาได้ทีเดียว

ปัญหาของเหล่งหูชงเกิดจากทัศนคติส่วนตัวกับคนอื่นไม่ตรงกัน เนื่องจากช่วงนั้นเป็นยุคสมัยที่แยก ธรรมะ และ อธรรม อย่างชัดเจน เหล่งหูชงถือว่าเป็นตัวหนึ่งของสำนักใหญ่ฝ่ายธรรมะ แต่ดันไปเจอกับฝ่ายธรรมะและอธรรมที่เป็นเพื่อนกัน แล้วยังไปเจอคนฝ่ายธรรมะแต่ทำตัวเลวยิ่งกว่าอธรรม ทำให้คนเสเพลเช่นเค้าเริ่มแยกไม่ออกว่าใครดีใครไม่ดี ธรรมะต้องดี อธรรมต้องเลวเสมอไปหรือไม่ และแล้วก็เจอเคราะห์กรรมครั้งใหญ่ที่บังเอิญเจ็บหนัก หนักมาก ไม่สามารถใช้กำลังภายในได้ แม้จะมีเพลงกระบี่ฮั้วซัวระดับแนวหน้า แต่ไม่มีพละกำลัง สู้ก็แพ้ โชคดีที่ก่อนหน้านั้นแป๊ปเดียวเท่านั้น เหล่งหูชง ได้รับจากสั่งสอนจาก ฟงชิงหยาง ซึ่งเป็นอาจารย์อาของตนที่เบื่อโลกแล้วปลีกวิเวกอยู่บนเขาสอน 9 กระบี่เดียวดาย และสอนสุดยอดวิชา ไร้กระบวนท่า ให้สำเร็จพอดี หลังจากนั้น เหล่งหูชง ก็พอกับความโชคร้ายเรื่อยมา เพราะวิชาทั้งสองนี้ดันไม่ต้องใช้กำลังภายในก็สามารถชนะได้อย่างง่ายดาย รวมทั้งชนะอาจารย์ของตนเองด้วย หลังจากนั้นอาจารย์ของ เหล่งหูชง ก็เริ่มออกลาย