คนส่วนมากรู้จัก "ตรุษจีน" ว่าเป็นวันรับ "อั่งเปา"

จริงๆ แล้วตรุษจีน หรือวันขึ้นปีใหม่จีน คนจีนก็มีกิจกรรมคล้ายๆ กับคนไทยกระทำในวันปีใหม่ คือเป็นวันพบปะญาติมิตร ไหว้พระ อวยพรผู้ใหญ่

ส่วนอั่งเปานั้นเป็นเพียงน้ำจิ้มเล็กๆ ที่สร้างความสุขความตื่นเต้นให้กับเด็กน้อย

ผู้เฒ่าแซ่เอี้ย วัย 71 ปี เล่าให้ฟังอย่างอารมณ์ดีว่า ตรุษจีนคือ "วันชิวอิก" วันแรกของปี จะเริ่มต้นเมื่อหลังเที่ยงคืนของ "วันซาจั๊บ" ซึ่งเป็นวันสุดท้ายของปี เรียกอีกอย่างว่า "วันถือ" เพราะถือเป็นวันเริ่มต้นปีใหม่ ทุกคนจะพูดแต่สิ่งดีๆ สิ่งที่เป็นมงคล

ทั้งนี้ กิจที่คนจีนจะต้องกระทำในเทศกาลตรุษจีนจะเริ่มตั้งแต่ "วันจ่าย" ซึ่งเป็นวันจ่ายตลาดเตรียมข้าวของสำหรับไหว้ในวันรุ่งขึ้น รวมทั้งเป็นวันจ่ายโบนัสให้ลูกจ้าง

1.*ไหว้เจ้า ไหว้บรรพบุรุษ และไหว้ผีไม่มีญาติ*

วันซาจั๊บ ช่วงเช้าหลังจากไหว้เจ้าในบ้าน คือ "ตีจูเอี๊ย" ไหว้บรรพบุรุษแล้ว ในตอนเที่ยงจึงไหว้ผีไม่มีญาติ ซึ่งของไหว้จะมีทั้งของคาว-หวาน รวมทั้งเป็ด-ไก่ มากหรือน้อยแล้วแต่ฐานะของผู้ไหว้ และมีเครื่องกระป๋อง ข้าวสาร เกลือ เพื่อให้ผีไม่มีญาติพกไปด้วย

นอกจากนี้ยังต้องจุดขี้ไต้ 2 ชิ้นไว้ด้วย เมื่อไหว้เสร็จจะจุดประทัด จากนั้นจะโปรยข้าวสารผสมเกลือ ขับไล่สิ่งที่ไม่ดีให้หมดไป

2.*รวมญาติกินเกี๊ยว*

ความสำคัญอีกประการของตรุษจีน คือเป็นวัน *รวมญาติ* โดยทุกคนจะเดินทางมาร่วมโต๊ะกินเกี๊ยวในวันซาจั๊บมื้อสุดท้ายก่อนขึ้นปีใหม่

และที่ต้องเป็น "เกี๊ยว" ก็เพราะลักษณะของเกี๊ยวที่เหมือนกับ "เงิน" ของจีน ให้ความหมายว่า ให้มั่งมีเงินทอง

3.*กินเจมื้อเช้า* คือมื้อแรกของปี

ส่วนในวันชิวอิก คนจีนจะกินเจมื้อแรกของปี เชื่อกันว่าจะได้บุญเหมือนกับกินเจตลอดทั้งปี

4.*ทำพิธีรับ "ไช่ซิงเอี้ย"*

"ไช่ซิงเอี้ย" เป็นเทพพิทักษ์ทรัพย์ หรือเทพเจ้าแห่งโชคลาภ ส่วนใหญ่จะทำพิธีระหว่างหลังเที่ยงคืนของวันซาจั๊บจนถึงก่อนตี 1

5.*ห้ามกวาดบ้าน*

ก่อนตรุษจีน จะมีการทำความสะอาดบ้าน ปัดกวาดหยากไย่ครั้งใหญ่ เมื่อถึงวันปีใหม่จะไม่กวาดบ้านจนถึงวันชิวสี่ ซึ่งส่วนใหญ่เป็นวันแรกของการเริ่มต้นทำงาน เพราะถือว่าจะกวาดเอาสิ่งที่เป็นมงคลทิ้งไป

แต่ถ้าบ้านใครสกปรกจนทนไม่ไหว ก็จะกวาดเข้าคือ กวาดจากหน้าบ้านเข้าไปในบ้าน

6. *ติด "ตุ๊ยเลี้ยง" หรือคำอวยพรปีใหม่*

เมื่อก่อนคนจีนที่พอมีความรู้จะเขียน "ตุ๊ยเลี้ยง" เอง โดยใช้หมึกดำหรือสีทองเขียนคำอวยพรลงบนกระดาษสีแดง ถ้าไม่มีความรู้ก็จะไปจ้างมืออาชีพเขียนให้ ซึ่งแหล่งใหญ่ก็คือที่เยาวราช

คำอวยพรที่เขียนจะประกอบด้วยตัวอักษร 7 ตัว เขียนเป็นคำกลอน โดยมากจะอวยพรให้ทำมาค้าขึ้น ให้มั่งมีเงินทอง ติดตามสองข้างประตูบ้าน และมีอีกแผ่นสำหรับติดทางขวางตรงกลางทางเข้า-ออก เขียนคำว่า "ชุก ยิบ เผ่ง อัง" แปลว่า เข้า-ออกโดยปลอดภัย

รวมทั้งติดภาพเด็กผู้หญิง-เด็กผู้ชาย ที่เรียกว่า "หนี่อ่วย" ซึ่งเป็นภาพมงคลของจีน ถือเป็นงานศิลปะที่สำคัญอีกอย่างนอกเหนือจากการตัดกระดาษ มักติดที่ประตูหน้าบ้าน

7.*ใส่เสื้อผ้าใหม่สีสันสดใส*

8.*ส้ม 4 ผล อวยพรผู้ใหญ่*

วันชิวอิกทุกคนจะนำส้ม 4 ผล ไปกราบผู้ใหญ่ขอพร เจ้าบ้านเองนอกจากจะเตรียมเมล็ดแตงโมย้อมสีแดงไว้ 1 พาน และลูกสมอจีนไว้รับแขกแล้ว เมื่อมีผู้มาอวยพร จะรับส้มขึ้นมา 2 ผล และนำส้มในบ้านที่เตรียมไว้วางคืนลง 2 ผล

9.*รับอั่งเปา*

10.*ไหว้เจ้าเพื่อเป็นสิริมงคลแก่ชีวิต*

ฝ่ามือเหล็กลอยน้ำ หมายความว่าพลังฝ่ามือรุนแรงและแข็งแกร่งดุจเหล็กกล้า นอกจากนี้ยังมีวิชาตัวเบาเป็นเลิศอีกด้วย นี่เป็นวิชาของสำนักฝ่ามือเหล็ก เจ้าสำนักชื่อฮิ้วเชยยิ่ม มีฝาแฝดชื่อว่าฮิ้วเชยเยี่ยเป็นนักต้มต

ต้าเหนียงหรือภรรยาของฉีกงกงไปเสี่ยงเซีมซีเพื่อขอพรให้ลูกบุญธรรม โดยในเซียมซีบอกว่าให้ใช้ความสงบสยบความเคลื่อนไหวจึงจะได้ผลดี เมื่อต้าเหนียงกลับมาที่บ้านพบฉีกงกงกำลังโมโหเพราะกำลังมีการสอบสวนเรื่องฉ้อราษฏร์บางหลวง ขณะที่กำลังโมโหอยู่นั้น ไต้เท่าโจซึ่งเป็นตุลาการได้มาหาฉีกงกงเพื่อเชิญตัวไปสอบสวนเรื่องสินบนที่อำเภอนอกเมืองสองถึงสามวัน ฉีกงกงจึงสั่งเสียต้าเหนียงให้ดูแลทุกคนให้เชื่อฟัง ซึ่งนั่นก็หมายรวมถึงสาวๆที่ส่งเข้าวังด้วย

มีชื่อให้เรียกหลายชื่อไม่ว่าจะเป็น กำราบมังกร ปราบมังกร หรือแม้แต่ ฆ่ามังกรก็ยังได้ ชื่อก็บอกอยู่แล้วว่ามี 18 ท่า มีแค่นี้เท่านั้น ขาดเกินไม่ได้ ถ้าขาดก็ไม่ต่อเนื่อง ถ้าเกินก็ไม่ต่อเนื่องอีกนั่นแหละ วิชานี้เน้นพลังครับ ไม่มีอะไรพลิกแพลง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็รำไปเรื่อย 18 ท่าวนไปวนมายิ่งรำยิ่งแรง ถ้าไม่มีแรงก็แพ้นะครับ

ในนิยายกำลังภายในมี เคล็ดวิชาและกระบวนท่าแฝงอยู่มากมาย ส่วนใหญ่จะถูกใช้ซ้ำกันในบางเรื่อง เพราะมีที่มาแนวทางเดียวกัน หรืออยู่ในนิยายชุดเดียวกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ผู้แต่งเดียวกัน ด้วยเหตุนี้ผมจึงอ

มีสมัยหนึ่งรัฐบาลต้องการส่งเสริมการอ่านอย่างมาก ไม่ว่าจะเป็นหนังสืออะไรขอให้ได้อ่านไว้ก่อน เพราะโทรทัศน์มาแรงมากจนเด็กติดการดูด้วยตา จนอ่านไม่เป็น แม้กระทั่งนักศักษาระบบอุดุมศึกษาในมหาวิทยาลัยชั้นนำบางคนยังอ่านไม่เป็นเลยครับ อ่านอย่างไรจึงเรียกว่าอ่านเป็น พูดง่ายๆ ก็คือถ้าเดินเข้าไปในร้านหนังสือแล้วหยิบมาหนึ่งเล่มคนที่อ่านเป็นควรจะอ่านจบในเวลาไม่ควรเกิน 1 ชั่วโมง หลายคนอาจเถียงว่าเป็นไปไม่ได้ ผมคนหนึ่งละที่จะบอกว่าเป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้ที่จะอ่านแบบละเอียดให้จบใน 1 ชั่วโมง แต่เราสามารถอ่านให้ได้เนื้อเรื่องที่สำคัญใน 1 ชั่วโมงได้แน่ๆ ครับไม่ว่าจะเป็นหนังสืออะไรก็ตาม อยากอ่านเป็นทำอย่างไร ไม่ยากครับเคล็ดลับก็คือ อ่าน อ่านเท่านั้นที่จะทำให้อ่านเป็นได้ อ่านไปเถอะ ไม่ว่าจะเป็นหนังสืออะไร อะไรก็ได้อ่านได้หมด ดีกว่าดูทีวีเป็นไหนๆ แต่... หนังสือนั้นควรเน้นตัวหนังสือนะครับ พวกที่มีภาพเยอะอย่างเช่นการ์ตูนเนี่ยจะไม่ค่อยได้ประโยชน์นัก แต่ก็เป็นการปูพื้นฐานที่ดีสำหรับเด็ก พอโตขึ้นหน่อยค่อยหาหนังสือที่ภาพน้อยลงตัวหนังสือเยอะขึ้นมาให้อ่าน ไม่จำเป็นต้องเป็นหนังสือเรียนด้วย เพราะมันน่าเบื่อครับ