I guess that all of us may live all day all night with computer, e.g., desktop or laptop, and we are happy. Anyway, I have just found that this life style may be dangerous in some cases. Most of the problem will happen to our body especially one of the most important one, the eyes. Working with computer generally needs your eyes for recognizing things on screen. In contrast, your screen may be harmful to your eyes. For my case, I have lived with computers more than 12 years from CRT to LCD. Yesterday, I went to a hospital for checking every parts of my body and of course, the doctor informed me about my eyes.

Today morning, I decided to upgrade my laptop to Ubuntu 7.04 Feisty Fawn Herd 5. Actually, Herd 5 was released a week ago. The only thing made me wait is to run vmware-player. In Ubuntu 6.10 Edgy Eft, everything has been working almost perfect for me including built-in soundcard of BenQ Joybook S52 which I had built additional package with a small patch to alsa. Anyway, I would like to try Feisty Fawn early by the way.

ตั้งชื่อซะหรู กะจะแปลเป็นไทยว่า "ระบบคอมพิวเตอร์งบ 2,800 ล้านบาท" พอดีได้อ่านข่าวเล็กๆ น้อยๆ เรื่อง Linux บน Mainframe เห็นแล้วต้องกลับมาคิดหลายวัน เหมือนมีอะไรค้างคาใจในหัว สุดท้ายก็คิดออกเมื่อกี๊เอง เรื่องของเรื่องก็คือระบบคอมพิวเตอร์ที่ว่ามันคืออะไร และด้วยราคานี้จะมีทางเลือกอะไรได้บ้าง เท่าที่อ่านดูงานนี้งบนี้ต้องใช้คำว่าระบบ เพราะรวมฮาร์ดแวร์ ซอฟต์แวร์ และเน็ตเวิร์คเข้าด้วยกันแบบ turn-key ซึ่งบริษัทที่จะรับทำงานแบบนี้ได้ต้องมีเงินถุงเงินถังแน่นอน กว่าจะได้เงินก็คงเป็นปี เรื่องจ่ายเงินเอาไว้ก่อน ตอนนี้ผมสนใจอยู่สองประเด็น

1. ฮาร์ดแวร์ที่ดูเหมือนจะเป็น
2. ฮาร์ดแวร์ที่เป็นไปได้

เหมือนว่าพักนี้มีเรื่องที่ไม่ใช่เทคนิควิ่งเข้ามาสู่ชีวิตเยอะเกินไปทำให้เป็นอันต้องหล่นจากหอคอยงาช้างที่มีเวลาเขียนโปรแกรมเยอะๆ ด้วยเหตุว่าได้มีโอกาสเข้าไปสัมผัสโรงเรียนประถมอีกครั้งหลังจากที่เดินออกมาสิบกว่าปี แม้ว่าจะผ่านมานานแต่สภาพการเรียนตอนนั้นผมยังจำได้ไม่เคยลืม เรื่องที่จะพูดวันนี้ไม่ได้เกี่ยวกับการเรียน แต่เป็นการรับสมัครนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 ซึ่งผมคิดว่ามันเป็นขั้นตอนการเริ่มต้นของชีวิตคนหนึ่งคน จุดเริ่มต้นที่แท้จริง หลังจากที่ตอนอนุบาลอยู่กันแบบสบายๆ ครูก็ไม่ได้สอนอะไรมาก แค่เตรียมความพร้อมสำหรับการเรียน

กลไกที่สำคัญที่สุดของการเรียนก็คือ คุณครู ถัดมาคือโรงเรียน เด็ก และผู้ปกครอง ตามลำดับ (อันนี้ความคิดผมไม่ได้อ้างอิงกับอะไรทั้งสิ้น) ผมไม่มีความรู้ด้านการศึกษา ตอนเรียนก็ขี้เกียจเป็นส่วนใหญ่ ตั้งใจเฉพาะวิชาที่ชอบ แต่สิ่งที่ผมได้มาจากการเรียนประถมและมัธยมก็คือ ความสามารถที่จะเรียนรู้ด้วยตนเอง และผมก็ใช้มาจนถึงทุกวันนี้ ผมกำลังพยายามคิดว่าอะไรคือสิ่งที่ทำให้ผมเป็นผมแบบทุกวันนี้ แต่ยังนึกไม่ออก รู้แต่ว่าความสามารถนี้เริ่มเปล่งประกายตอนม.ปลาย หลังจากที่ตอนม.3 คิดอะไรขึ้นมาได้ซักอย่างทำให้ผมรู้จักตัวเองทะลุปรุโปร่ง สาเหตุเดียวที่พอจะนึกได้ก็คือ คุณครู ผมเลยให้ความสำคัญกับคุณครูมากเป็นพิเศษ เวลามีโอกาสไปโรงเรียนที่ไหนก็ตามผมก็จะสังเกตุคุณครูทุกท่านว่าท่านไหนถนัดอะไร สอนอะไร ต้องการอะไร ตามหลักรู้เขารู้เรา เข้าเรื่องกันดีกว่า

ช่วงนี้งานยุ่งแบบแปลกๆ เหมือนว่าไม่ควรจะยุ่ง แต่ก็รู้สึกไปเองว่ายุ่ง และยังรู้สึกเหมือนเจอ dejavu ยิ่งขึ้นไปทุกวัน เรื่องของเรื่องก็เกิดจากงานที่พุ่งเข้ามาทุกวันๆ โดยเฉพาะสองเดือนนี้ เนื่องจากงานที่ทำเอียงไปทางด้านราชการ (มีหลายคนแยกว่าไม่ใช่ แต่ผมว่าใช่แน่ๆ) ทำให้ต้องมีเอกสารมากขึ้นเป็นเงาตามตัว เรื่องที่จะขาดไม่ได้ก็คืองบประมาณประจำปีซึ่งต้องวางแผนล่วงหน้ากันทุกปี ผมเองไม่ได้มีหน้าที่จัดทำงบประมาณ แต่ก็มีส่วนเกี่ยวข้องบ้างในฐานะของผู้ใช้งบ หน้าที่ของผู้ใช้งบที่ผมรู้ตอนเดือนที่แล้วก็คือ เขียนโครงการ ซึ่งประกอบด้วย

1. บทคัดย่อ
2. วัตถุประสงค์
3. เป้าหมายและตัวชี้วัด
4. รูปแบบและแผนการดำเนินงาน
5. แผนปฏิบัติการ
6. งบประมาณรายไตรมาส
7. และอื่นๆ อีกเบ็ดเตล็ด

I have just read Anonymity Network by SRAN regarding the useless of end-to-end encryption in term of hiding routing information. In other words, encryption in BitTorrent protocol is useless because network guys are still able to track the connection from source IP address and destination IP address. These information cannot hide easily. So the hero is Tor which is an overlay network on top of existing network like Internet. The most important factor that made Tor success is Tor routers available in the Internet.